Tedirgin, üzgün, öfkeli ya da yalnız hissettiğinizde kafanızın içinde eleştirel sesler duyuyor musunuz? Kendinize karşı yargılayıcı olmak yerine zorlu duyguları kabul etseydiniz sizce hayatınız hangi noktada olurdu? Belki düşüncesi bile parlak bir fikir gibi gelmese de bilimsel araştırmalar alışık olduğumuzun dışında veriler sunuyor.
Bugüne kadar öğrendiğimizin tam aksine öz şefkat bize açıdan kaçmak yerine acıyı kabul etmeyi, utanç duymadan ve yargılama olmaksızın kusurlarımıza, eksiklerimize şefkatle karşılık vermeyi bize sunuyor. İyileşme yolunda olmazsa olmaz adımlardan biri olan bu durum zorlayıcı duygularla baş etme mekanizmamızı arttırıyor. Öz şefkat son zamanlarda sıklıkla rastladığımız bir kavram. Bu kavrama bazen ön yargılar bazen yanlış düşünceler eşlik edebiliyor.
Öz şefkat, kişinin kendisiyle olan pozitif ilişkisi ve kendisine karşı sağlıklı tutumu olarak tanımlanabilir ancak aslında bu kadarından ibaret değildir.
Başkaları zor zamanlardan geçerken; başarısız, yetersiz hissettiği zamanlarda bunun çok insani ve normal olduğunu söyleyebildiğimiz gibi kendimize de söyleyebilmektir. Başkalarına sunduğumuz şefkati kendimize de sunabilmektir. Aynı zamanda :
✨Başarısızlık, yetersizlik gibi hislerin insanlığın ortak bir parçası olduğunu yalnız olmadığınızı bilebilmektir.
✨Duygusal olarak güçsüz hissettiğiniz zamanlarda dengeli davranabilmektir.
✨Hatalarına tolerans gösterebilmek ve be hata yaptığında yargılayıcı tutumdan uzak durabilmektir.
✨Kendinizle daha yapıcı ve besleyici bir şekilde ilişki kurmakla ilgilidir. ‘Her zaman iyi hissetmek’ demek değildir.
✨ Kendi zorbalığınıza kurban olmamak ve kendinizle dost olabilme becerisidir.
✨ Öz şefkat bencillik değildir, aksine kendisiyle sağlıklı ilişkiler kurabilen insanların başkaları İle de daha sağlıklı ilişkiler kurduğu gözlemlenir .
Ve son olarak öz şefkat kendine acımak değildir, zor zamandan geçtiğini bildiğimiz yakınımıza gösterdiğimiz anlayışı kendimize de sunmak demektir.